Categorie: persoonlijk

It’s a bored kind of life

.Reading time 4 minutes.

Ik schrijf zo graag maar ik heb eigenlijk echt niks boeiends om over te vertellen. Ik wil zo graag iets maken met dit blog, een keer een hobby volbrengen. Want echt, ik ben een opgever, op alle gebieden. Een beetje tegen gas en ik sla helemaal dicht. Ik heb overal bevestiging voor nodig en kan alleen met goeie ideeën komen als ik me 100 procent zelfzeker voel. Heel weinig dus. Ik heb eigenlijk helemaal niks te doen in mijn dagelijks leven, ik heb geen hobby’s, heb niks waarvan ik in uitblink of echt goed in ben. Mijn leven bestaat gewoon uit 8u gaan werken, een job waar ik niet echt trots op kan zijn. Gewone arbeidster. En dan gewoon wekelijks het huishouden, poetsen, afwassen, koken, wassen, strijken. En that’s it. Dat is mijn leven, saai he? Ik vraag me echt af of ik de enige ben die eigl geen hobby’s heeft. Wel eigl zou schrijven mijn hobby kunnen zijn als ik leuke ideeën had. Maar die zijn soms heel ver te zoeken. Het enige wat ik dan doe is meelopen met mijn vriend naar de dingen die hij graag doet. Want ik heb echt nooit leuke ideeën om iets te gaan doen. Dat is ook 1 van de redenen waarom ik wil gaan bloggen… misschien doe ik dan eens leuke dingen die ik echt leuk vind gewoon omdat ik erover kan schrijven. Wie weet.

Zoals ik al zei ben ik een piekeraar. En dan vooral over mijn leven. Waar sta ik op dit moment, van waar kom ik, waar gaat mijn leven naartoe. Veel te veel dingen spoken door mijn hoofd. En meestal eindigt het dan precies telkens weer tot de conclusie: ik ben een saai mens. En daarna een grote huilbui. Weer. Dankjewel overgevoelige zelf.

Waarom ik zo overgevoelig ben? Word dat overgegeven van ouders op kind? Ligt dat aan de opvoeding? Of is het gewoon allemaal hoe ik ontwikkeld ben? Het enige wat ik weet is dat mijn moeder ook heel gevoelig is. Mijn ouders zijn op vroege leeftijd gescheiden. Mijn vader liet me min of meer in de steek. Wel niet echt, maar zo voelde het wel. Hij maakt het nu wel goed maar een deel van mijn jeugd is alles zo anders geweest. Door de week was ik bij mijn moeder en ‘sweekends naar mijn vader. Die een andere vrouw had, waar hij nu 2 kinderen mee heeft. Ik kan je verzekeren dat het soms wel pijn doet om te zien hoe een gelukkig gezinnetje hij nu heeft en hoe hij er voor zijn kinderen is. Nog steeds. Mijn moeder was niet echt welstellend dus als kind heb ik ook dingen gemist. Ik had alles wat ik nodig had, begrijp me niet verkeerd. Maar verjaardagsfeestjes met vrienden bij mij thuis heb ik nooit gehad. Schoolreisjes moest ik soms ook eens overslaan. De nieuwste speeldingetjes die iedereen had had ik net niet. Wat ik daardoor wel meegekregen heb is dat ik niet zo voor materialisme ben, en alles zou geven van mezelf aan een ander zo dat die zou gelukkig zijn. Soms niet goed, zeker niet voor hen die ervan profiteren, maar laat dat nu net 1 van de kantjes zijn van mezelf die ik niet wil verliezen. Nou genoeg gekraaid hierover. Ik hoop dat ik de volgende keer een super happy blogje kan schrijven, want anders word het hier te neerslachtig toch…

Advertenties

Mijn verboden liefde voor ongezonde voeding

.Reading time 3 minutes.

Ik ga eens heel eerlijk zijn met jullie over mijn eet gedrag. Waar ik niet trots over mag zijn. Ik ben een ongezonde eter. Ik werk in de week redelijk laat. Mijn vriend heeft onregelmatige uren, waardoor hij dan geen zin heeft om te koken. Wat gebeurt er dan meestal? Wel dan nemen we ongezonde kant en klare maaltijden, of snel frietpot aan en frietjes met frikandellen. Of uiteten, wat dan ook inhoud: frietjes, pitta of pizza. Niet goed voor de lijn én de portemonnee. Ik ben er niet trots op maar het is moeilijk af te leren. Daarnaast ben ik ook nog eens een snoeper, ik lust heel graag chocolade en chips. Gebeurt meestal als ik voor de tv hang bij een film moet ik gelijk iets in mijn mond steken. En wat smaakt daar beter bij dan een lekkere ongezonde zak chips? En cola, cola, cola.

De ergste dag van de week is zondag. Mijn man volgt daarbij de bijbel, (zijn woorden) zondag = rustdag. Nou, bij mij: freetdag. Mijn man slaapt praktisch de hele dag, ik hang in de zetel met netflix erbij. En eens ik begin te snoepen, gaat er vanalles in. Begin mij dan te vervelen en daar ga ik. Net een eetmarathon. Ik voel mij er dan ‘s avonds echt ongelukkig door maar toch doe ik het elke keer weer. Ik heb gewoon het probleem dat zelfs als ik zeg ik neem er 1 ik het niet bij 1 kan laten.

Er bestaat tegenwoordig heel wat op te vermageren, maar ik vind het meestal te duur… zoals weightwatchers, Herbalife, etc. Ik had er graag zelf liever zo gedaan, zonder iets speciaals. Heb het ook al meerdere keren geprobeerd. Maar het is zo moeilijk die discipline aan te houden, damn! Ik wil geen grote aantallen kwijt maar zou toch graag weer op een gewicht zitten van max. 75, ik weeg er nu 85. Dus 10. Het is gewoon die knop omdraaien. Echt moeilijk.

Ik probeer het een laatste keer alleen. Het is nu de start van juni. De eerste dag. Ik probeer eerst mijn snoepen, chocolades, chips etc achterwege te houden en cola in te ruilen tegen water. Als ik daar, ik die eerste stap, alweer niet in slaag dan zal ik toch moeten gaan proberen met hulpmiddelen. Ik hou jullie op de hoogte 😅

van jezelf houden

.Reading time 2 minutes.

Nu leg ik mezelf even ‘bloot’. Mijn groot zelfvertrouwen probleem. Ik zeg groot omdat ik er veel mee worstel in het dagelijks leven. Met ouder worden werd dit wel al beter. Wel eigenlijk bedoel ik dat ik nu meer kan ‘doen alsof’, en ik kan nu al meer die knop omdraaien. Ik werd er al sterker in. En ik weet zeker dat ik op een dag van mezelf zal houden. Ooit. 

Ik heb mijn studies niet afgemaakt omdat ik mezelf altijd minder vond dan een ander, waardoor ik me echt heel slecht voelde op school. Ik vergelijk mij met bijna elke vrouw waar mijn vriend naar kijkt of tegen spreekt. Ik twijfel aan alles wat ik doe. Ben heel afhankelijk. Heb altijd bevestiging nodig. Ik ben vooral heel ontevreden over hoe ik eruit zie. Meestal ontwijk ik spiegels. Soms durf ik geen schmink op. Voor de ver gezochte redenen, dat iedereen me zal aankijken en denken: die denkt ook dat die schmink haar er beter doet uit zien, niet dus. Ik kan moeilijk om met kritiek. Als ik voor de eerste keer met nieuwe kleren aan buiten ga, ben ik rad nerveus. Zie ik mensen kijken ben ik zelf al bezig wat in hun hoofd om gaat, hun mening over mij. Ik hoorde nooit echt ergens bij, heel simpel, omdat ik mezelf altijd af sluit tegenover anderen. Ik pas me altijd aan anderen aan. Ik vertrouw heel moeilijk nieuwe mensen. Ik denk dat ik de lelijkste en domste ben van de hele wereld. Ik vergelijk mijn leven met dat van andere. Wel ik vergelijk mijn leven met bekende mooie mensen. Terwijl we allemaal hetzelfde zijn, en dat weet ik maar toch. Toch worstel ik dagelijks met bovenstaande dingen.

Maar tegenwoordig heb ik al meer goede dagen dan slechte. En daar ben ik trots op.

I’m learning to love myself, it’s the hardest thing i’ve ever done.

road to the sunset